Βαλβιδοπάθειες

Με τον όρο αυτό αναφερόμαστε σε παθήσεις των βαλβίδων της καρδιάς οι οποίες υπάρχουν είτε αυτοτελείς είτε σε συνδυασμό με άλλες καρδιακές παθήσεις όπως καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσο κτλ.

Αποτελούν σχετικά συχνές παθήσεις και στην πλειονότητα των περιπτώσεων σχετίζονται με την ηλικία καθώς η  βασική αιτιολογία τους είναι εκφυλιστική, δηλαδή η φθορά των βαλβίδων με την πάροδο των ετών.

Εκτός της ηλικίας και άλλοι παράγοντες άμεσα ή έμμεσα επηρεάζουν την πιθανότητα εμφάνισης κλινικά σημαντικής βαλβιδοπάθειας. Η κληρονομικότητα, το κάπνισμα , η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η παχυσαρκία – όλα παίζουν σημαντικό ρόλο.

Βαλβιδοπάθειες σπανιότερα συναντάμε από άλλες αιτίες όπως οι συγγενείς βαλβιδοπάθειες που οφείλονται σε εκ γενετής διαταραχή κατασκευής των βαλβίδων, η λοιμώδης ενδοκαρδίτιδα, ο ρευματικόςπυρετός, νόσουι του κολλαγόνου κτλ.

Οι συχνότερες βαλβιδοπάθειες είναι : Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας, η στένωση ή/και ανεπάρκεια της αορτικής βαλβίδας και η ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας. Η στένωση της μιτροειδούς που στο παρελθόν αποτελούσε μείζων πρόβλημα λόγω ρευματικού πυρετού πλέον συναντάται σπάνια, ενώ σπάνιες είναι και η στένωση της τριγλώχινας και οι σοβαρές διαταραχές στην πνευμονική βαλβίδα.

Το ιστορικό και η κλινική εξέταση θέτουν την υπόνοια σοβαρής βαλβιδοπάθειας, ενώ οριστική διάγνωση επιτυγχάνεται με τους υπερήχους και σπανιότερα πλέον με καρδιακό καθετηριασμό. Σημαντική θέση στον διαγνωστικό έλεγχο έχει αποκτήσει και η μαγνητική τομογραφία καρδιάς.

Η αντιμετώπιση μιας σοβαρής βαλβιδοπάθειας είναι σε αρχικά στάδια φαρμακευτική. Επί συγκεκριμένων ενδείξεων όμως επιβάλλεται η επιδιόρθωση ή η αντικατάσταση της πάσχουσας βαλβίδας. 

Ο κλασικός τρόπος αντικατάστασης είναι ο χειρουργικός, όπου η πάσχουσα βαλβίδα αντικαθίσταται από τον καρδιοχειρουργό με άλλη προσθετική – μεταλλική ή βιολογική. Σε ορισμένες περιπτώσεις – ειιδκά σε ασθενείς υψηλού χειρουργικού κινδύνου – επιχειρείται μη χειρουργική επιδιόρθωση μιας βαλλβιδοπάθειας.

Με την διαδικασία TAVI (aortic valve implantation) γίνεται  διαδερμική αντικατάσταση μιας πάσχουσας αορτικής βαλβίδας, ενώ με το mitral-clip επιτυγχάνεται η διαδερμική αποκατάσταση της σοβαρής ανεπάρκειας της μιτροειδούς βαλβίδας. 

Αποτελεί καθήκον του θεράποντα καρδιολόγου σε συνεργασία με τον καρδιοχειρουργό να αποφασίσει ποια είναι η βέλτιστη πρακτική για κάθε ασθενή.