Αρτηριακή υπέρταση

Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί μάστιγα παγκοσμίως με αποτέλεσμα να αποκαλείται διεθνώς ο ‘σιωπηλός δολοφόνος’. Εκτιμάται πως αυτήν την στιγμή περίπου ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων πάσχει από αρτηριακή υπέρταση.

Η ύπαρξή της δεν προκαλεί συνήθως ενοχλήσεις με αποτέλεσμα πολλοί να αγνοούν την ύπαρξη του προβλήματος.

Είναι σύνηθες επίσης άνθρωποι που γνωρίζουν την ύπαρξη της υπέρτασης να αδιαφορούν και να αμελούν την ρύθμιση της.

Τέλος, από τους ασθενείς που λαμβάνουν αντιυπερτασική αγωγή, μεγάλο ποσοστό δεν επιτυγχάνει ικανοποιητικά επίπεδα ρύθμισης.

Αποτέλεσμα όλων των ανωτέρω, η αρτηριακή υπέρταση να ενοχοποιείται για μεγάλο ποσοστό των εμφραγμάτων μυοκαρδίου, καρδιακής ανεπάρκειας, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, νεφρικής ανεπάρκειας και άλλων παθήσεων.

Ορισμός

Τα φυσιολογικά επίπεδα της αρτηριακής πίεσης τροποποιούνται κατά διαστήματα καθώς νέα δεδομένα προκύπτουν από τις μελέτες. Σε γενικές γραμμές ωστόσο αρτηριακή πίεση πάνω από 140  συστολική και 90 διαστολική θεωρούνται παθολογικά. Τιμές πάνω από 130 συστολική και 85 διαστολική θεωρούνται ως ανώτερα φυσιολογικά ή προ-υπέρταση.

Τα βέλτιστα όρια αλλάζουν ανάλογα και με το προφίλ του ασθενή – για παράδειγμα στους διαβητικούς ασθενείς ή στους υπερήλικες τίθενται  ελαφρώς διαφορετικά όρια.

Διάγνωση

Η διάγνωση βασίζεται συνήθως σε επανειλημμένες μετρήσεις. Η μέτρηση πρέπει να γίνεται σε ηρεμία με τον ασθενή σε καθιστική θέση. Πιο αναλυτική εικόνα έχουμε με την τοποθέτηση ειδικού προγραμματιζόμενου πιεσόμετρου που μας δίνει 24 ωρη καταγραφή της αρτηριακή πιέσεως (holter πίεσης)

Το συντριπτικό ποσοστό των νέων περιστατικών αρτηριακής υπέρτασης χαρακτηρίζεται ιδιοπαθής – δεν ανευρίσκεται δηλαδή κάποια συγκεκριμένη υποκείμενη νόσος που να ευθύνεται για αυτήν. Σε κάποιες περιπτώσεις ωστόσο πρέπει να γίνεται πιο ενδελεχής έλεγχος καθώς σε 5% των περιπτώσεων η αρτηριακή υπέρταση οφείλεται σε άλλη παθολογική κατάσταση.

Είναι υποχρέωση του θεράποντος ιατρού να κρίνει πότε χρειάζονται πιο εξειδικευμένες εξετάσεις.

Σε κάθε ασθενή με νοεδιαγνωσθείσα αρτηριακή υπέρταση πρέπει να γίνεται ένας βασικός έλεγχος που περιλαμβάνει εξετάσεις αίματος και ούρων, ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπέρηχος καρδιάς, ακτινογραφία θώρακος και ενδεχομένως και βυθοσκόπηση.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Η αντιμετώπιση της υψηλής αρτηριακής υπέρτασης συνίσταται σε αλλαγές του τρόπου ζωής αρχικά και ενδεχομένως και σε φαρμακευτική αγωγή.

Γενικά μέτρα

Διατήρηση του σωματικού βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα

Τακτική άσκηση

Αποφυγή υπερβολικής κατανάλωσης άλατος, οινοπνευματωδών ποτών, καφεΐνης.

Διακοπή καπνίσματος

Καλή ποιότητα και χρόνος ύπνου